Lunar Post
Listener reactions to Lunar Clock II
“Nou, één keer is genoeg om die ‘prachtige reis’ die jullie beloofden inderdaad te hebben gemaakt.
Ik vind het een schitterend album, complimenten aan jullie drie. Twee intrigerende nummers Night Owl, het wonderschone Metaphors, het oorstrelende instrumentale Oculus (voor mij typisch symfonische rock), en in Where the Birds Hide niet alleen hele mooie majeur-zevens (bv C-E-G-B of A-Cis-E-Gis, dat vind ik hele mooie klanken) maar ook die verrassende overgang naar iets funk-jazz-achtigs (maar dat is misschien helemaal fout beschreven).
Wanneer komt nummer drie uit?”
Peter – The Netherlands
“Prachtige muziek trouwens van Lunar Clock. Zeer overtuigend hoor. Soms vol op het symfonische orgel, soms subtiele art rock/jazz. En het geheime wapen is de zang, helder, zeker, bijna onderkoeld of laconiek, echt intrigerend.”
Laurent – The Netherlands
“Mijn gedachten, na een middagje luisteren:
Het klinkt mij in de oren als Prog voor die-hards, zoiets als “Zappa gaat op de thee bij Camel”. Avontuurlijk maar daarom nog niet toegankelijk, zeker niet voor de gemiddelde luisteraar. Die is van nature geneigd om het ontbreken van gitaren als een gemis te ervaren.
Wat opvalt zijn de new-wave keys, die je normaal niet tegenkomt in de klassieke jaren ‘70 college rock. Dat maakt de muziek tot een vorm van Progressive Electronic Music. De instrumentale stukken neigen dan ook meer richting filmmuziek. Hier en daar klinkt een jazz-benadering door maar ook daar, wederom, niet in aan jazz gerelateerde klanken of smaken.
De stem is werkelijk erg mooi. De zang wordt nergens overdreven en blijft prettig op het pad, dat wil zeggen, binnen de muziek. Het is altijd moeilijk met een plaat waarbinnen je allerlei referenties terug hoort, die ik hier niet zal benoemen. Dat moet ieder voor zichzelf ontdekken. Maar laat ik het zó formuleren: als Kate Bush exact dezelfde LP zou hebben uitgebracht dan zou ze per direct tot meesterwerk zijn worden bestempeld. Echter, de muzikanten achter Lunar Clock zijn nagenoeg onzichtbaar voor het publiek. Dus dan werkt dat zo om te beginnen al niet.
Het is een goeie plaat, die wel even tijd nodig heeft om te groeien en om aan te wennen. Dat komt ook doordat hij wat aarzelend begint en vervolgens steeds meer diepte krijgt. Is de muziek daarmee ook relevant? Dat hangt ervan af… toepassing, ambitie, persoonlijke voorwaardestelling en… de tijd zal het leren. Misschien als schakel in een langere keten en stroom van uitgaven?”
Joris – The Netherlands
“In short, Lunar Clock has made something rare—a record that doesn’t just sound enigmatic, but is enigmatic. It evokes a dystopian vision, with foreboding horizons, yet simultaneously opens a doorway to a free and joyful world just beyond. An album of orbits and echoes, an exploration of gravity and grace, where emotion and experiment coexist in radiant suspension. It leaves us with more questions than answers—and that is its greatest gift.”
Stormvogel – The Netherlands