In 2020 debuteerde Lunar Clock met het ambitieuze The Scream Of Nature: Music Inspired By The Works Of Edvard Munch. De groep rondom zanger/toetsenman Robin Boer sleutelde vier jaar aan dat werkstuk. Voor opvolger Lunar Clock II bedroeg de productietijd een stuk korter: twee maanden. Dat is echter niet het grootste verschil tussen beide albums. Door de absentie van gitarist Shardan Stream is de artrockband geëvolueerd tot een keyboardtrio, aangezien ook bassist Achille Regazzoni en drummer Karsten van Straten toetsenbijdragen leveren. Daarnaast is Lunar Clock II, in tegenstelling tot de eersteling, geen conceptplaat maar een rond filosofische thema’s als dualiteit, bewustzijn en observatie/interpretatie gegroepeerde cd. Daarbij is de lengte van de nummers, met zes van de acht tracks boven de zeven minuten, flink opgeschroefd.

Toch is de cinematografische groepssound, ondanks het nagenoeg ontbreken van gitaarspel, herkenbaar, mede versterkt door verstopte muzikale en tekstuele echo’s van het debuut. Over één zo’n echo wordt in de persinformatie een tipje van de sluier gelicht. Metaphors bevat namelijk de tekstregel “The Lady Of The Sea”, wat tevens de titel van een werk van Munch is. Gebleven zijn ook de bedwelmende en melancholische, ietwat Kayak-achtige zangpartijen, waaraan Van Straten geregeld fraaie achtergrondvocalen en contramelodieën toevoegt. De veelal dromerige, vertrouwd klinkende toetsensolo’s, die in Where The Birds Hide Tony Banks’ stijl in herinnering brengen, worden verder afgewisseld met tintelende elektrische pianofragmenten en vernieuwende, soms freakerig voortgebrachte keyboardsounds. Regazzoni valt verder op door zijn veelzijdige en, in The Dreamer, ronduit groovy baswerk en twaalfsnarige gitaartokkels in Life Through Corridors.

Het thema dualisme wordt trouwens versterkt door de twee verschillende hoezen waarin de cd leverbaar is, terwijl de titel Lunar Clock II uiteraard ook bewust gekozen is. Mood music for the mind.